جلسه گذشته در مورد «ولایت فقیه» و معنای لغوی آن بحث شد كه عبارت از
قدرت، سلطه، حاكمیت اداره كردن امور و ... بود و نیز انواع ولایت، نام برده
شد كه به «ولایت تكوینی» و «ولایت تشریعی» تقسیم میشود.
موضوع

بحث این جسله در رابطه با میزان مسئولیت ولیّفقیه است و همان
طور كه در جلسه گذشته گفته شد، وقتی كه در مورد ولایت فقیه صحبت میشود،
مقصود ولایت تكوینی نیست و هیچ یك از اندیشمندان شیعه نگفتهاند كه منظور
از ولایت فقیه، ولایت تكوینی است و همچنین وقتی گفته میشود كه ولیّفقیه
جانشین پیامبر (ص) و امام معصوم (ع) در زمان غیبت كبری است، منظور جانشینی
در مقام معنوی نیست و نیز مقام ولیّفقیه همرتبه با مقام امام معصوم(ع)
نیست، زیرا امام معصوم (ع) دارای مقام شامخ و بلند در نزد خداوند است كه
بسیار بالاتر از مقام یك ولیّفقیه است و هیچ یك از متفكران و اندیشمندان
شیعه نگفتهاند كه مقام ولیّفقیه نزدیك به مقام معنوی امامت است.
یكی از بزرگترین فقها و اندیشمندان معاصر شیعه یعنی امام خمینی (ره)
خیلی متواضعانه در مورد امام زمان (ع) میفرماید: «روحی لتراب مقدمه
الفداه» یعنی فدای خاك پای امام زمان (ع) بشوم و وقتی شخصیت بزرگی مانند
امام خمینی(ره) این طور درباره امام زمان(ع) بیان میكند، بنابراین میتوان
به تفاوت شأن و مقام میان امامت و ولایت فقیه پی برد.
وقتی گفته میشود پیامبر(ص) دارای مقام تشریع است، یعنی دارای قدرت
ابلاغ احكام و دستورات الهی و استخراج و استنباط آنها است سپس بعد از
پیامبر (ص)، امام (ع) نیز دارای چنین حقی است و این به معنی آن نیست كه
پیامبر(ص) این احكام را خودشان استخراج كنند بلكه پیامبر(ص) به دستور خدا و
با وحی، احكام را استخراج میكند و در اختیار مردم قرار میدهد و به عبارت
بهتر، علم پیامبر(ص)، الهی است و هیچ گونه خطا و اشتباهی در آن نیست.